พระสงฆ์ปุถุชนได้ฟังข่าวปรินิพพาน
ซึ่งอาชีวบอกแก่พระมหากัสสปก็ร้องไห้

ภาพที่เห็นนี้เป็นตอนภายหลังพระพุทธเจ้านิพพานแล้ว คือตอนพระมหา

กัสสปกำลังเดินทางมาเฝ้าพระพุทธเจ้า ตอนก่อนพระพุทธเจ้าจะนิพพานนั้น

พระสงฆ์สาวกที่จาริกออกไปประกาศพระศาสนาตามแคว้นและเมืองต่างๆ

ในสมัยนั้น เมื่อได้ทราบข่าวว่าพระพุทธเจ้าจะนิพพานที่เมืองกุสินารา ต่างก็

เดินทางมุ่งหน้ามาเมืองนี้เป็นจุดเดียวกัน ที่อยู่ใกล้ก็มาทันเฝ้าพระพุทธเจ้า

ส่วนที่อยู่ไกลเกินก็ไม่ทัน

พระมหากัสสปเป็นพระเถระชั้นผู้ใหญ่ ที่พระพุทธเจ้าทรงเคยยกย่องให้

เกียรติเทียบเท่าพระองค์ท่านรีบเดินทางมาพร้อมด้วยพระสงฆ์หลายร้อยรูป

มาถึงเมืองปาวา แดดกำลังร้อนจัด จึงพาพระสงฆ์แวะพักชั่วคราวระหว่าง

ภายใต้ร่มไม้แห่งหนึ่ง ขณะนั้น ท่านเห็นอาชีวกคือนักบวชนอกศาสนาพุทธ

คนหนึ่ง เดินสวนทางมาจากเมืองกุสินารา มือถือดอกมณฑารพ พระมหา

กัสสปจึงถามข่าวถึงพระพุทธเจ้า อาชีวกตอบว่าพระสมณโคดมนั้นนิพพาน

มาได้เจ็ดวันแล้ว แล้วชูดอกมณฑารพให้ดูว่าตนเก็บได้มาจากสถานที่ที่พระ

พุทธเจ้านิพพาน ดอกมณฑารพตามตำนานว่าเป็นดอกไม้สวรรค์ ออกดอก

และบานในเวลาคนสำคัญของโลกมีอันเป็นไป

ทันใดนั้น ก็บังเกิดอาการสองอย่างขึ้นในหมู่พระสงฆ์ที่เดินทางมาพร้อมกับ

พระมหากัสสป พระสงฆ์ฝ่ายหนึ่งที่สำเร็จอรหันต์แล้วต่างดุษณีภาพด้วย

ธรรมสังเวชว่า พระพุทธเจ้านิพพานเสียแล้วฝ่ายพระสงฆ์ปุถุชนต่างอดกลั้น

ความเศร้าโศกเสียใจไว้ไม่ได้ บางองค์ร้องไห้ โฮ... บางองค์ยกมือทั้งสองขึ้น

ร้องคร่ำครวญ บางองค์ล้มกลิ้งลงกับพื้นดิน มหาปรินิพพานสูตรบันทึกไว้ว่า

อาการล้มกลิ้งของพระภิกษุนั้น เหมือนคนถูกตัดขาทั้งสองขาดในทันที

แต่มีอยู่รูปหนึ่งนามว่าสุภัททะ (คนละองค์กับที่บวชเป็นพระสาวกองค์สุด

ท้ายของพระพุทธเจ้า) เป็นพระที่บวชเมื่อแก่ เข้าไปพูดปลอบโยนพระสงฆ์

ทั้งปวงที่กำลังร้องไห้ว่า "คุณ! คุณ! จะร้องไห้เสียใจทำไม พระพุทธเจ้า

นิพพานเสียได้นั่นดีนักหนา ถ้าพระองค์ยังอยู่ พวกเราทำอะไรตามใจไม่ได้

ล้วนแต่ว่าอาบัติทั้งนั้น ต่อนี้ไปพวกเราจะสบาย พระองค์นิพพานเสียได้นั่นดี

แล้ว"

พระมหากัสสปได้เห็นเหตุการณ์ก็อดสังเวชมิได้ว่า พระพุทธเจ้าเพิ่งนิพพาน

ได้เพียง ๗ วัน เสื้ยนหนามพระศาสนาก็บังเกิดขึ้นเสียแล้ว แล้วท่านก็พาพระ

สงฆ์รีบออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังเมืองกุสินารา เพื่อให้ทันได้ถวายบังคมพระ

ศพพระพุทธเจ้า