ประวัติมหาวิทยาลัยมหิดล

มหาวิทยาลัยมหิดลกำเนิดขึ้นด้วยพระมหากรุณาธิคุณในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 นับแต่ทรงก่อตั้งโรงศิริราชพยาบาลขึ้นใน พ.ศ. 2431 ต่อมาโปรดเกล้าฯ ให้เปิดสอนวิชาแพทย์ ณ โรงพยาบาลแห่งนี้ เรียกว่า “โรงเรียนแพทยากร” ตั้งแต่ พ.ศ. 2433 จึงนับเป็นสถาบันการศึกษาขั้นสูงที่เก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศไทย มีแพทย์สำเร็จการศึกษาเป็นครั้งแรก ใน พ.ศ. 2436 ต่อมาโรงเรียนแพทย์นี้ได้รับพระราชทานนามจากรัชกาลที่ 5 ว่า “ราชแพทยาลัย” ใน พ.ศ. 2443 

จากโรงเรียนแพทย์ได้พัฒนาขึ้นเป็นคณะแพทยศาสตร์จัดการเรียนการสอนระดับปริญญาตรีเป็นแห่งแรกในประเทศไทยจากนั้นได้จัดตั้ง “มหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์” ใน พ.ศ. 2485 ครั้นถึง พ.ศ. 2512 เมื่อได้ปรับปรุงเป็นมหาวิทยาลัยอย่างสมบูรณ์แล้ว พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานนามมหาวิทยาลัยแห่งนี้ว่า“มหาวิทยาลัยมหิดล” ตามพระนามาภิไธยของ “สมเด็จพระราชบิดา เจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดช กรมหลวงสงขลานครินทร์” พระบิดาแห่งการแพทย์แผนปัจจุบันและการสาธารณสุขของไทย

ด้วยประวัติและเกียรติภูมิที่สั่งสมมายาวนาน มหาวิทยาลัยมหิดลได้ขยายขอบข่ายการดำเนินงานอย่างกว้างขวางจนเป็นมหาวิทยาลัยที่มีความพร้อมด้วยสาขาวิชาที่หลากหลาย มีความมั่นคงและเป็นที่ยอมรับนับถือทั้งในระดับชาติและนานาชาติ ประกอบด้วย สำนักงานสภามหาวิทยาลัย สำนักงานอธิการบดี คณะต่างๆ 17 คณะ วิทยาลัย 6 แห่ง สถาบัน 8 แห่ง โรงพยาบาลที่จัดการเรียนการสอน 4 แห่ง รวมถึงศูนย์วิจัย และสถาบันสมทบอีกจำนวนมาก

เขตพื้นที่ของมหาวิทยาลัยที่อยู่ในกรุงเทพฯ และปริมณฑล ได้แก่ เขตพื้นที่บางกอกน้อย พญาไท และศาลายา รวมทั้งตึกที่ใช้ในการเรียนการสอนบนถนนวิภาวดีรังสิต นอกจากนี้มหาวิทยาลัยมหิดลยังมีวิทยาเขตในต่างจังหวัด อีก 3 แห่ง ได้แก่ วิทยาเขตกาญจนบุรี นครสวรรค์ และอำนาจเจริญ

ด้วยความศรัทธาและเทิดทูนในพระจริยวัตรแห่ง“สมเด็จพระบรมราชชนก” ที่ทรงมีคุณูปการต่อมหาวิทยาลัยมหิดล กอปรกับความรักและความภาคภูมิใจในมหาวิทยาลัยมหิดล ชาวมหิดลจึงยึดถือและปฏิบัติเพื่อให้เกิดความสำเร็จแก่มหาวิทยาลัยมหิดลสืบไป.

ประวัติการก่อสร้างอาคารมหิดลสิทธาคาร

 นโยบายการก่อสร้างหอประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัย มีมาตั้งแต่สมัยศาสตราจารย์นายแพทย์ชัชวาล โอสถานนท์ และศาสตราจารย์นายแพทย์กษาน จาติกวนิช ดำรงตำแหน่งอธิการบดี และเป็นความพยายามของอดีตอธิการบดีทุกท่านที่อยากเห็นมหาวิทยาลัยมหิดลมีหอประชุมใหญ่เป็นของตนเอง  

  ความหวังของชาวมหิดลมาสัมฤทธิผลเมื่อสมัยอดีตอธิการบดี ศาสตราจารย์เกียรติคุณ ดร.นายแพทย์พรชัย มาตังคสมบัติ ได้รับงบประมาณในปี พ.ศ. 2549 เพื่อดำเนินการออกแบบและก่อสร้างอาคาร  จากนั้นในสมัยของศาสตราจารคลินิกเกียรติคุณ นายแพทย์ปิยะสกล สกลสัตยาทร อดีตอธิการบดี ได้สานต่อโครงการ จนกระทั่งโครงการก่อสร้างแล้วเสร็จในสมัยของ ศาสตราจารย์นายแพทย์รัชตะ รัชตะนาวิน ในปี พ.ศ. 2557